
Мейірімді аңшы
Қар жауып, күн суыта сала әкем мылтығын асынып, орманға қарай бет алатын. Үйдің еркесі болған соң ба, әкемді қимай қыпылықтап сала беретінмін! Борап тұрған қардан адам бейнесі көрінер емес. Көзіме жас келіп, әкеме алаңдай бастадым. Бұл уақытта анам бойымды жылытты да маңдайымнан емірене сүйіп:– Әкең аң...