Дауылсыз түнде жыр оқып келіп дастаннан,
Жабырқап оттым жанарымды алмай жас талдан.
Жан елітетін үніме жібіп хор қызы,
Аз ғана сәтке асығып кепті аспаннан.

Күбірлеп күлді түсіне алмадым сөздерін,
Жанына жеттім, текке тұруға төзбедім.
Тәтті жырымнан табжылмай қалған, кенеттен,
Тік қарамады кірпікпен қымтап көздерін.

Дастанды үзбедім, таң атуына таман шақ,
Көкке ұштың кенет, жанардан жасым тамар сәт.
Сағынамын деп жаңбырды төктің жерге әсем,
Қимай қуып ем, бұлттардың қойдың қамал сап.

Бейнеңді аңсап беймаза еттім сананы,
Бақ берекемнің соқырға айналды жанары.
Күтумен сені талай дастанды тауыстым,
Қамалыңның бір жібімей қойды қабағы.

Кеткеніңді ойлап жегідей жанды жеп тынам,
Көркем көңілді қаптап қалыпты көк тұман.
Ақ жауын жауса астынан шықпай апталап,
Хор қызы мені сағынған екен деп тұрам...
Бекжан Ержігіт