Бірер байғұс өлең іздеп адасып,
Барады әне, жерге толып қарашық.
Қайран, Мұқа, тірілер болсаң қайтадан,
Қабіріңнен өлеңіңді ала шық.
Түн ортасы тұңғиыққа батырды ой,
Өлеңді аяп, қазір құны бақыр ғой.
Көкте қалқып жүрген ақын шабытын,
Көзімше жұрт көрге сүйреп жатыр ғой.
Шабыт кетсе, өлең жыртар езуді,
Қиял қояр тар ғаламды кезуді.
Ақын кетсе өлең мәңгі жоғалар,
Өлең кетсе жүрек қояр сезуді.
Санама сан санасыздық сияр ед,
Өлеңді жүр танымай жұрт қиямет.
Біреу үшін ақ парақты өмір тұр,
Қалғаны үшін ақ қағазда сия көк.
Сабырымды буындырды төзім кеп,
Ыза-кек боп алаулайды көзімде от.
Оқылмаса ақын жетіп өлең сор,
Жазғырмаңдар бұдан артық сөзім жоқ.
Пенделерді адастырды құлқыны,
Ақынға айтар қалмай, пай-пай, шіркін.
Қабір қазып, хатым құран түсіріп,
Өлең жерлеп тұрмайықшы бір күні.
Дана болсаң осынымның айт емін,
Ақын өлсе, өлсін хақтың жарлығы.
Өлең өлсе қайтемін...
Мақсат ДАУЫЛБАЕВ.