1478 жылы қыркүйекте Леонардо да Винчи «Мона Лиза» кескіндеме жұмыстарын аяқтады. Бұл туынды жыл сайын сегіз миллионнан астам келушілерді таңғалдырады. Алайда бүгінгі күннің өзінде біз Леонардо да Винчидің туындысын қашықтан көреміз. Суретті жасау сәтінен бастап 500 жылдан астам уақыт өтіп кетті. Портрет көптеген қалпына келтірулерден аулақ болды. Дегенмен ағаш тіректері мыжылып, жарылған болатын.Химиялық реакциялардың әсері бойынша өзгерістерге ұшырады. Айта кету керек, Паскаль үш сағат ішінде қоршаусыз және қорғаныс әйнегі жоқ туындыны суретке түсірген болатын. Сонымен қатар ол өз өнертабысының бірегей сканерін қолданды. Жұмыстың нәтижесі 240-мегапиксельдік рұқсатымен өнер туындыларының 13 түсірілімі болды. Бұл суреттердің сапасы мүлдем ерекше. Деректерді талдау және тексеру үшін екі жыл қажет болды. 2007 жылы «Da Vinci Genius» көрмесі алғашында суреттің 25 құпиясын ашты. Алғаш рет қонақтар Моно Лиза түстерінің түпнұсқалық түстерін тамашалай алды (яғни, Винчи қолданған бастапқы пигменттердің түсі). Леонардоның замандастары көргендей, суреттер бастапқы күйінде оқырмандарға ұсынылған: лазурит түсті аспан, жылы қызғылт өң, айқын таулар, жасыл ағаштар ..... Мультиспектральды камераның өнертапқышы француз инженері Паскаль Котте бірқатар суреттер жасау құрметіне ие болды. Паскаль Котте жоғары рұқсатта «Мона Лиза» суреттер сериясын жасау құқығын алды. Оның суреттері Леонардо кескіндеме жұмыстарын аяқтамағанын көрсетті. Біз модельдің қолындағы өзгерістерді көріп отырмыз. Алдымен Моно Лизаның қолдың басқалай тұрғанын көруге болады. Сондай-ақ, бет-әлпеті мен күлкі алдымен бір-бірінен өзгеше болғаны анық болды. Көздің бұрышындағы дақты судың негізінде қаптамасына зиян келтіруі мүмкін, бұл суреттің Наполеонның жуыну бөлмесіне біраз уақытқа ілінгеніне байланысты. Сондай-ақ, суреттің кейбір бөліктері уақыт өткен сайын айқын болады. Леонардо Франческо Джиокондоның жұбайы Мона Лизаның портретін орындады және төрт жыл жұмыс істеп, оны аяқтамай қалдырды. Портрет салу барысында ол жанына лираны ойнап, ән айтатын адамдарды ұстады және көңілді болуға тырысты. Сондықтан оның күлкісі соншалықты жағымды. Бұл суреттің қалай қалыптасқанын дәлелдейтін жалғыз дәлелі-жазушы Джорджо Васари (ол Леонардо қайтыс болғанда сегіз жаста болатын). Оның сөздері бойынша, бірнеше ғасыр бойы 1503-1506 жылдары шебер жұмыс істеген әйел портреті, Флоренция магнаты Франческо Дель Джиокондоның жұбайы Лизаның 25 жасында бейнеленген. Сондықтан Васари жаззғап дүниелерге барлығы сенген. Бірақ, бұл қателік болып портретте тағы бір әйел бейнемі бар болуы да мүмкін. Оған бірнеше дәлел бар: біріншіден, бас киім - жесір әйелдің бас киімі(ал Франческо дель Джиокондо - ұзақ өмір сүрген), екіншіден, егер клиент болған болса, неге Леонардо оған аяқталған жұмысты бермеді?! Суретші оны үйде суретті сақтап, 1516 жылы Италияны тастап, Францияға алып кетті, 1517 жылы ол үшін 15 000 алтын флорин төледі. Алайда ол «Джоконда» да емес. Папа сарайында Леонардоға жылжымалы үстелдер мен сүңгуір жарықпен қамтамасыз етілді. Суретші баяу жұмыс жасап, тұлға мен көз бөлшектерін мұқият жасады. Суреттегі пачифика (егер ол болса) тірі болып шықты. Көрермендер таңырқап, жиі қорқып кетті: көрінісіндегі әйелдің орнына монстр, теңіз сиренасының қандай да бір түрі пайда болған секілді болды. Тіпті оның артындағы ландшафт жұмбақ болды. Атақты күлкі әділдік идеясымен байланысты емес еді. Керісінше, бедеулік өрісінен бір нәрсе болды.Көрерменді абыржытпайтын, қызықтыратын және өзіне шақыратын бұл -жұмбақ күлкі. Ренессанс суретшілері шығармашылықтың философиялық және көркемдік көкжиегін барынша кеңейтті. Леонардо да Винчи мәйіттерді бөлді. Табиғаттың үстінен үстемдік алуды, өзендердің бағытын өзгертуді үйреніп, батпақтарды құйып, құстардан ұшатын өнерді ұрлағысы келді. Кескіндеме оған экспериментальды зертхана болды, онда ол көбірек мәнерлі құралдарды үнемі іздеуді жүргізді. Суретшінің ішкі түйсігі оған табиғаттың шынайы мәні ретінде нысандардың тірі денесін көруге мүмкіндік берді.Сфумато техникасы пейзаждарды жандандыруға көмектесті.Және оның барлық өзгермелілігі мен күрделілігімен тұлғаның сезімі арқылы жеткізетіндігін түсіндірді. Леанордл мәңгілік бояулар алуға ұмтылатын әртүрлі заттарды араластырмады,оның щеткасы соншалықты мөлдір, сондықтан ХХ ғасырда тіпті флюороскопиялық талдау тіпті оның әсерінің іздерін де ашпайды. Оның көзі кішкене нюанстарды ерекшелендірді: күннің шағылыстары және кейбір заттардың қайғылы көлеңкеде немесе тұлғадағы күлімсіреу байқалды. Сарапшылардың пікірінше, оның аты Мона Лиза Герарнди дель Джиокондо болды ... Бірақ, бәлкім, Исабелла Гуаландо, Изабелла Д'Эсте, Филиберт Савой, Констанс Д'Авалос, бәлкім Тынықмұхит Брандано ...Кім біледі?! Шығудың белгісіздігі оның даңқын арттырды. Ол жасына қарай оның құпиясын жарқыратып өтті. Көптеген жылдар бойы портрет патша жинақтарының әшекейлері болды. Ол Мадам де Маинтенонның жатын бөлмесінде, содан кейін Туилеридегі Наполеон камерасында көрінді. Луи XIII, ол әлі күнге дейін Букингем Герцогына беруден бас тартты.Әдемі сурет сәндік мөрге айналды. Кәсіби суретшілердің арасында кескіндеме танымалдығы әрдайым жоғары болған (Джоконда 200-ден астам данасы белгілі). Ол Рафаэль, Ингрес, Дэвид, Корот сияқты шеберлерді шабыттандырды. XIX ғасырдың аяғынан бастап «Монет Лиза» махаббат туралы мәлімдемені жібере бастады. Дегенмен, суреттің таңғажайып дамып келе жатқан тағдырында,бір оқиға болды. "Джоконда» 1913 жылдың қаңтарында төсек астынан жасырын түрде табылды.Италияндық көшіп келуші, суретін өз еліне, Италияға қайтарғысы келді.Ал ,қазір бұл баға жетпес туынды Луврдағы музейде тұр.Суреттің құны шамамен 3млрд долларды құрайды.

Massaget.kz