Демесін жұрт болашағын кеш ұқты, Жігіт болмай лайлы суды кешіпті. Жап-жасыл боп жайқалатын ағаштың, Тамырына нәр бермесін есірткі.  Есірткі - ол қасіреті ғасырдың, Аждаһадай талай жанға бас ұрдың. Еш аяусыз бұл індетті жоям деп, Қасіреттен қанша тағдыр аһ ұрды. Құмарынан ләззат алып пай-пайлай, Есіреді...