Жеті жасынан бастап, аттың қыр-сырын жетік меңгерген шабандоз Гүлжайна Жұмаханқызы мектепте қазақ тілі мен әдебиеті пәнінен сабақ береді. Шәкірттерін білім нәрімен сусындата жүріп, ұлттық құндылықтарды үлгі етіп, насихат етуде. Қолы қалт етсе, үйірде жалт еткен жылқыны ұстап, үйге әкеліп мінуді әдетке айналдырған. – Қазақ қызының бойында күш-қайрат, нәзіктік, биязылық та бар. Тұла бойына әдемілік тараған қазақ қызының болмысына мықтылық пен табандылық та жат емес. Біз үйде алты ағайынбыз. Менің жылқыға деген қызығушылығым жеті жасымда басталды. Оған себепкер – әкем мен ағам. Жылқыға қалай мінуді, оның күтімі мен баптауын үйретті. Ат жаратылысы сұлу жануар. Қазақ халқы үшін орны бөлек. Сонымен арғымақты ауыздықтап, тұлпарды тізгіндеу маған қиынға соқпады. Атқа мінгенде көзге көрінбес, қолмен ұсталмас қанат біткендей сезіммен аспан әлеміне саяхаттап келесің, – дейді шабандоз қыз. Иә, Гүлжайнаның ат құлағында ойнап, үстінде өзін еркін ұстап отыруы, көпке үлгі боларлық іс. Себебі, кейінгі уақытта телефонға телміріп, түрлі ойын-сауық орталығында уақытын өткізетін жастар саны артуда. Оның орнына бос уақытты тиімді пайдаланып, жылқыға мініп, ұлттық руханиятты дәріптесек, нұр үстіне нұр емес пе? Бұл ойымды ата-аналар қауымы да қолдайтынына сенім мол. Кешегі атқа қонып, білектің күшімен, найзаның ұшымен елді қорғаған батыр бабалардың жолын жалғап, салт-дәстүрді жандандыру, өз қолымызда екенін ұмытпайық.