Қай ғасырларда, замандарда төрткүл дүниені осындай жаман дерттер жайлап отырған екен. Оған ұлы ақынымыз Абайдың да куә болғаны, халықты індеттен құтқарып қалу жолында үгіт-насихат жүргізгендігі, алапатқа атсалысқаны айтылады. Абай атамыз сонда жұртты сабырға шақырған. «Аурудың емі – сабыр. Дүрлікпейік. Дүрбелеңге салынбайық. Дерт өлім-жітімсіз болмайды. Кеселдің алдын алу, жолын кесу – өзімізге сын. Оның әдісі – сабыр мен төзім» деген көрінеді. Осындай қырғынның Корей елінде болғандығы жөнінде «Qyzylorda» телеарнасы «Емші ХО Жун» атты сериал көрсеткен болатын. Осы коронавирустегідей адамдар шетінен қырылып, бүкіл ауыл тұрғындарынан ешкім қалмай жатады. Осыған емші Хо Жун араша болып, шөптерден дәрі жасап, науқастарды емдеп, аурудың бетін қайтарады. Кешегі елімізді шарпыған коронавирус пен пневмония кезінде менің көзалдыма емші Хо Жундай шырылдаған, күндіз-түні ұйықтамай тұмшаланып алған дәрігерлеріміз елестеді. Соның біріне түсімде емес, өңімде өзім де сарт ете қалдым. Бұл жерде мен жайбырақат жүрген дәрігерді көрмедім. Бәрі шапқылап жүр. Арнайы киімдері мен мас­каларынан олардың мейірімді мөлдір көздері ғана жарқырап тұрады. Қайсысы мейірбике, қайсысы емдеуші дәрігер екенін ажырату қиын. Жамбасыңа дәрі егіп жатқанда «Мейірбике осы екен ғой» дейсіз. Ал жағдайыңызды сұрап, қан қысымыңызды өлшей бастаса, ол – емдеуші дәрігеріңіз. Аурумен алысып жатқанда олардың аты-жөндерін сұрап жатудың өзі әбестік. Өзімізге де обал жоқ. Бастапқыда «Бәрі өтірік» деп көпшілігіміз бұл дертті мойындамадық. Тиісті шараларын орындамадық. Жайсаң ағаларымыз бен қимас достарымыз дүниеден озғанда ғана жүрегіміз шайлығып, індеттен қорқа бастадық. «Құдай сақтансаң ғана сақтайды» дейтін сөз де рас болды. Әйтпесе дәрігерлер де, журналистер де теледидар, радио, интернет арқылы мынадай симптомдар білінсе, дене қызуың көтерілсе, жоғары температура болса, құрғақ қатты жөтел қысса, басың ауырса, кеуде тұсың ауырласа, ентігіп, тыныс алуың бұзылса, жүрек қағысың жиілесе, пневмония, безгек, мұрынның бітуі байқалса, бірден дәрігерге жүгіну керектігі сан айтылды. Тыңдамадық. Ауруханаға өлер алдында баратынымыз тағы бар. Сонымен емхана төсегіне таңылдық. Аузымызда тек Алла тағала. Сонан кейінгі үмітіміз – әрине, дәрігерлер. Өздерінің жанкешті ерен еңбектерімен, адами қасиеттерімен, біліктілігімен, білімділігімен, Гиппократтық антымен халықтың ойынан шығып, олардың құрметіне бөленіп жүрген ақ халатты абзал жандарымыз аз емес. Кешегі қиын-қыстау кезде Шиелі ауданаралық аурухананың бас дәрігері Нұрлан Әмір індетке қарсы бірнеше мобильдік топтар жасақтап, олар күннің батысы, таңның атысына дейін он бес күндік режимде қызмет атқарды. Ол жұмысқа аудан көлеміндегі ауылдық амбулаторияның барлық қызметкерлері тартылды. Ұжым жұдырықтай жұмылып, соңғы науқас аурухана табалдырығын аттап үйіне жазылып шыққанда, 66 жастағы әйел кісі ғана емес, аудан халқының да шат-шадыман қуанғанын білеміз. Оған дейін аурудан жазылып шыққан аудан тұрғындары да дәрігерлерге алғысын жаудырып жатқан шығар. Оның қатарында мен де бармын. Дәрігерлер қандай болмасын алғысқа лайық екендігіне көзіміз жетті. Көкелеріміз айтпақшы «Ашаршылықта жеген құйқаның дәмі естен кетпес» деп, ауыр науқастарға өмір сыйлаған медицина қызметкерлерін қалай ұмытарсыз? Қиын сәтте қасыңыздан табылатын, көмек қолын созатын, уколымен де, сөзімен де, ықыласымен де жараңды жазатын жандар осы біздің сүйікті дәрігерлеріміз екен. Қиналып, ауырып ем іздегенде, жүзі мейірімге толы дәрігер келіп, «Қалайсыз? Ештеңе етпейді. Уайымдамаңыз. Әлі шапқылап кетесіз. Жүзге келесіз» деп жаныңызға сая берсе, шыныменен жазылып кеткендей болатынымыз сөзсіз.

«Жақсының жақсылығын айт, нұры тасысын» дейді халық даналығы. Биылғы жылдың шілде айының бірінші жұлдызынан он бесіне дейін, бұрынғы терапия бөлімінің ескі ғимаратында ауруларға бірнеше дәрігерлер мен мейірбикелер қызмет жасады. Солардың ішінде медицина саласының атасы Гиппократтың «Дәрігердің жүзі жылы, ұқыпты, киімі таза, өзі әдемі, қолдары жұмсақ, жағымды болуы керек» деген қағидасы үрдісінен танылған дәрігер Гүлнұр Рсаеваны мақтауға лайық көрдім. Міне, нағыз дәрігер. Өзіне бекітілген науқастарды оқтын-оқтын аралап, жағдайларын біліп, жылы сөйлеп, пневмонияға қарсы арқаларын шапаттап үгіп, өкпе тынысын бақылап, шар үрлетіп, ақыл-кеңесін айтып, өкпенің оттегімен қамтамасыз ету қабілетін (сатуратор) тексерген сайын «Жарайсыз, көке!» деп отыратын дәрігерлер көп емес-ау. Науқасқа ыстық сөзімен күш-қайрат, жігер беру қасиеті Гүлнұр Төреханқызын өзгелерден өзгешелеп тұрды. Сыпайы, ибалы, өз мамандығын жетік меңгерген, тәжірибелі дәрігерлерге сырттай ырза болып, қай бөлімде істейді екен?» деп сұрастырғанбыз. Ол Ақмая ауылынан көмекке келіп, он бес күндік мобильдік топқа қосылғанын білдік. «Дәрігерлердің бәрі осы Гүлнұрдай болса ғой» деген ниетімізді де жасырмадық. Сондай-ақ аудандық денсаулық сақтау басшыларының науқастардың құқығын қорғау, олардың сапалы және уақытылы медициналық көмек алуын қамтамасыз ету басты назарда екенін аңғардық. Рухы мықты, пиғылы дұрыс, қызметіне адал, мамандығын жақсы көретін, ауруларға жанашыр да қамқоршы, ісіне пысық, тірлігінде өжет дәрігер Гүлнұр Рсаева науқастың сүйеніші, тірегі, табынар адамы, жанын сақтап қалар пірі секілді көрінеді. Дені сау пенде олай сезінбесе де, жанын қоярға жер таппай жатқандар не десе де жарасады. Халықтың осындай ыстық ықыласына ие болу оңайлықпен келмейді. Оған өлшеусіз, уақытпен санаспайтын, шынайы еңбек қажет. Ауруға дәрігердің аялы алақаны, түзу ниеті, ілтипаты, инабаты, жанашырлық лебізі керек. Бұндай адами қасиеттерді біз Гүлнұр дәрігердің бойынан көргендей болдық. Сәтті ем-дом жасау әр дәрігердің білім-біліктілігіне, іс-тәжірибесіне байланысты екені белгілі. Дәрігер мамандығын таңдағандар – батыл, жүректі жандар. Өйткені олар – адам жанының жанашырлары. Дәрігерлердің өз ісіне сенімділігі, адамгершілігі халықпен тікелей жұмыста байланысатындықтан, оларға үлкен жауапкершілік жүктелген. Ал мынандай індет кезінде медицина қызметкерлерінің міндеті бастан асатыны анық. Құдай енді оның ауылын алыс қылсын. Ел тілегі де сол.

Гүлнұр Рсаева 2014 жылдың 12 тамызынан бастап дәрігер қызметін абыройлы атқарып келеді. Ауылдың сүйікті дәрігеріне айналған. Дәрігерлік ұжымда өзінен бөлек фельдшер, 3 мейірбике, 1 акушер, 1 химизатор, 1 әлеуметтік қызметкер, 1 жүргізуші, 1 тазалықшы, 1 күзетші жұмыс істейді. Гүлнұр Төреханқызы – М.Оспанов атындағы Батыс Қазақстан мемлекеттік медицина университетінің түлегі. Отағасы Бауыржан ­Досанов «Наурыз-Дем» несие серіктестігі ЖШС-де заңгер қызметін атқарады. Ерлі-зайыпты екеуі бір қыз, екі ұл тәрбиелеп отырған жаста болса да, үлгілі, өнегелі отбасы. Ол басқарған ұжым ұйымшыл. Ауызбіршілігі мол. Алия ­Айжан, ­Захира Майгелдиева, Бақытгүл Дүйсекова, Рабия ­Мекебаевалар – өз мамандықтарының мақтанышы, ауыл тұрғындарының көңілінен шыққан медицина қызметкерлері. Ауыл халқының басына түскен сын сағатта сапта болып, зыр жүгіріп қызмет еткен амбулатория қызметкерлеріне тұрғындардың алғысы мол. Жаман індет өзімен кетсін, оның беті сейілген. Ауыл халқы қорқыныштан арылып, баяғы қызықты да думанды өмірге көшкен. Ауруға ешкімнің де мұршасы жоқ. Барлығы күзгі егін-терімде дала төсінде еңбек етіп, аман-есен жүріп жатыр. Бейбіт күннің батырлары атанған Ақмая ауылының медицина қызметкерлері сақтық шараларын жалғастырып, неге болса да даяр отыр. Бойларын елге деген патриоттық сезім кернеген. Халық та оларға сенеді. Ендеше біз береке, құт пен ырыс дарыған ұжым қызметкерлеріне бақытты болыңдар дейміз.